Τι πρέπει να κάνετε για να ξεπεράσει το σκυλάκι σας την κρίσιμη ηλικία του φόβου
Συγχαρητήρια! Μόλις αποφασίσατε να αποκτήσετε ένα νέο μέλος στην οικογένειά σας. Ένα σκυλάκι που θα σας συντροφεύει για αρκετά χρόνια, προσφέροντάς σας ανείπωτες χαρές, τέτοιες που μόνο όσοι ζουν με σκυλιά μπορούν να καταλάβουν.
Τι θα κάνετε όμως και πώς θα του φερθείτε; Πώς πρέπει να του συμπεριφερθείτε, ώστε να διαπαιδαγωγήσετε έναν σωστό και υγιή ενήλικα;
Ερωτήματα στα οποία «ειδικοί» θα αρχίσουν να σας βομβαρδίζουν με απαντήσεις για τρόπους εκπαίδευσης και μεθόδους…
Προσοχή, φίλοι μου, στις συμβουλές και στις παραινέσεις των “επιστημόνων”, διότι το μεγάλωμα ενός κουταβιού δεν είναι εύκολη υπόθεση και πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Στο άρθρο που ακολουθεί, θα ασχοληθούμε με ένα από τα πιο σημαντικά στάδια της ζωής του μικρού σας φίλου και τρόπους για να βγει αλώβητος από την πρώτη ηλικία της φοβίας, που συνεχίζεται με την κρίσιμη περίοδο από την 6η εβδομάδα έως και τον 4ο μήνα και τελειώνει ουσιαστικά τον 6ο περίπου μήνα, με τη φάση της ανασφάλειας λόγω οδοντοφυΐας.
Κώδικες συμπεριφοράς της αγέλης, οικογενειακές και περιβαλλοντικές συνθήκες, κλινική εικόνα, είναι δεσμοί άρρηκτοι μεταξύ τους που επηρεάζουν τη μορφοποίηση του ψυχισμού του σκύλου σας. Η κρίσιμη αυτή ηλικιακή φάση πήρε το όνομά της για τον πολύ απλό λόγο: τα ερεθίσματα που δέχεται ο σκύλος είναι τόσο έντονα, που κάθε αρνητική κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα αρνητικό συνειρμό με σχεδόν μόνιμα αποτελέσματα, σε βαθμό που καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο -αν όχι αδύνατο- να απαλειφθεί.
Κροτοφοβία, αγοραφοβία, επιθετικότητα και εσφαλμένη αίσθηση κινδύνου, παντελής απουσία κοινωνικής συμπεριφοράς, υποτακτικότητα και υποτακτική ούρηση, λεπτά και αδύνατα νεύρα που δεν οφείλονται στο γενετικό κώδικα, αποτελούν πηγές προβληματικής συμπεριφοράς νεαρών και ενήλικων σκύλων, που έχουν ως αφετηρία ερεθίσματα ή καταστάσεις που προέρχονται από την ηλικία της φοβίας.
Τρεις λέξεις – κλειδιά για σωστή ανάπτυξη
- Σταδιακή έκθεση σε ερεθίσματα
- Εξοικείωση
- Κοινωνικοποίηση
Η “χρυσή” συνταγή
Εκθέστε το σκύλο σας σε ήχους και πηγές διαφόρων θορύβων. Αρχικά από αρκετά μεγάλη απόσταση, που τη μειώνουμε σταδιακά με την πάροδο των ημερών, μέχρι να καταφέρετε να κάνετε βόλτα μαζί του στην πηγή των θορύβων, χωρίς το κουτάβι να δείχνει ότι ξαφνιάζεται ή ότι θα προτιμούσε να ήταν κάπου αλλού.
- Ξεκινήστε μαζί του περιπάτους σε μέρη ήπιας κίνησης και συνεχίστε την προσπάθεια κοντά σε παιδικές χαρές και σχολεία, αγορές κ.λπ. Είναι πολύ σημαντικό να τον εξοικειώσετε στις φωνές των παιδιών που γι’ αυτόν είναι ακατάληπτο γάβγισμα, στην παρουσία πολλών ανθρώπων γύρω του, στην παρουσία μαυροφορεμένων ανθρώπων, στην εικόνα ηλικιωμένων που περπατούν με βοήθεια μαγκούρας.
Με απλά λόγια, εκθέστε τον σε όσο περισσότερες καταστάσεις μπορείτε, με στόχο αφενός μεν την αρμονική συμβίωσή του σε ανθρώπινο περιβάλλον και αφετέρου την προετοιμασία να αποδέχεται νέες συνθήκες στο μέλλον πιο εύκολα, πιο ομαλά.
- Ευνόητο είναι ότι οι βόλτες θα πρέπει να γίνονται τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα που οι σκιές δημιουργούν διαφορετικό περιβάλλον. Αφήστε τον κόσμο να τον χαϊδεύει κατά βούληση, χωρίς όμως εξάρσεις, αλλά με προσοχή στην προσέγγιση, αγγίζοντας κυρίως κάτω από το σαγόνι στην αρχή και σταδιακά στο υπόλοιπο σώμα.
- Να τον παροτρύνετε να βαδίζει σε διαφορετικές επιφάνειες, χωρίς πίεση και ασφαλώς χωρίς τιμωρία. Επιβραβεύστε κάθε κίνηση προόδου και αγνοήστε πιθανούς φόβους, δίνοντας χρόνο να κάνει το πρώτο βήμα όταν αισθανθεί έτοιμος.
- Πάντα να έχετε υπ’ όψιν σας ότι κάθε φορά που φοβάται και τον χαϊδεύετε να ηρεμήσει, του δίνετε εσφαλμένο μήνυμα που έχει σαν μετάφραση “καλώς φοβάσαι, μπράβο” με αποτέλεσμα οδυνηρό για εκείνον. Σε αντιδιαστολή, η πίεση να αντεπεξέλθει στη φοβία του, του δημιουργεί σύγχυση και ανασφάλεια, καταρρίπτοντας έτσι το δεσμό της ομάδας μαζί σας.
- Αφήστε τον να παίξει με άλλα κουτάβια και ενήλικους σκύλους όταν σας διαβεβαιώνουν ότι οι τελευταίοι είναι ανεκτικοί με τα νεότερα ζώα.
-Μην του απαγορεύετε να χρησιμοποιεί το στόμα του για να δοκιμάζει νέες εμπειρίες, απλά υποδείξτε του τον τρόπο να τις προσεγγίζει και αποσπάστε την προσοχή του όταν “δοκιμάζει” πράγματα που δεν θα έπρεπε.
Τέλος, αγνοήστε τις συμβουλές των επί παντός επιστητού ειδικών και περιοριστείτε στον εξειδικευμένο επαγγελματία, που με σεβασμό και αγάπη θα σας βοηθήσει στη σωστή διαπαιδαγώγηση του αγαπημένου σας φίλου, χωρίς “σπάσιμο τσαμπουκά”, επειδή είναι ίσως μεγαλόσωμης φυλής, χωρίς βάρβαρες τιμωρίες που σημαδεύουν τον μικρό σας φίλο και κατακρημνίζουν εσάς από το ανθρώπινο αξίωμα…
(αναδημοσίευση κατόπιν αδείας από το περιοδικό “Τα Σκυλιά μας και Εμείς”)
