Σύγχρονες μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζώα συμβάλλουν στην τόνωση του ηθικού και της αυτοεκτίμησης, ενισχύοντας σημαντικά τη συναισθηματική ασφάλεια των ιδιοκτητών τους. Έχει αποδειχθεί ότι όταν χαϊδεύουμε και ακουμπάμε το χνουδωτό τρίχωμα των κατοικιδίων μειώνεται η αρτηριακή μας πίεση και οι καρδιακοί μας σφυγμοί και εκδηλώνουμε, ταυτόχρονα, μια πιο αισιόδοξη διάθεση απέναντι στη ζωή.
Δεν είναι λίγα τα προγράμματα της εναλλακτικής θεραπείας που συνιστούν την παρουσία σκύλων στο χώρο της συνεδρίας, καθώς η δυνατότητα της άμεσης επαφής και του αγγίγματος χαρίζει μια αγάπη άνευ όρων.
Η αρχή έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ο Aμερικανός παιδοψυχίατρος Μπόρις Λέβινσον “δημιούργησε” τον αγγλικό όρο “pet therapy” για να περιγράψει τα ευεργετικά αποτελέσματα της συμβίωσης των ζώων με τον άνθρωπο. Φροντίζοντας, λοιπόν, να έχει πάντα ένα σκύλο παρών στις συναντήσεις του με παιδιά, που παρουσίαζαν έντονα προβλήματα κοινωνικοποίησης, ο Λέβινσον παρατήρησε ότι το ζώο διευκόλυνε αισθητά την επικοινωνία και δρούσε σημαντικά στην άμβλυνση των εσωτερικών αμυνών των παιδιών αυτών. Τα ίδια θετικά αποτελέσματα στα παιδιά έχει και η συμβίωση με ένα κατοικίδιο στο σπίτι, με την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν θα ταυτιστούν απόλυτα μαζί του, σε συναισθηματικό επίπεδο, γιατί κάποια στιγμή το ζώο θα λείψει.
(η φωτό είναι από το χώρο εργασίας μας στην PETLINE. O Brown κάνει το …pet therapy του δευτέρου ορόφου!)
